Beylerbeyli Martı

YALNIZLIK ÜZERİNE  Bir soruya muhatap oldum; Kim yalnızdır, kim değil? Bizi yalnızlıktan kim korur? Antoine Saint-Exupéry, Küçük Prens adlı eserinde “ Yalnızlık, kendinizle karşılaşmaktır ve bu üzüntü nedeni olmamalıdır.   Yalnızlık düşünmek için iyi bir zamandır” diyerek yalnızlık nedir sorusuna bir anlamda edebi bir cevap veriyor. Bu noktadan başlayarak ben de konu üzerinde düşüncelerimi toplamaya ve kendi cevaplarımı bulmaya çalışacağım. Öncelikle, yalnızlığın insan yaşamında yadsınamayacak çok önemli bir yeri olduğuna inanmaktayım ve yalnızlık duygusunun kişinin içinde bulunduğu ruh hali ve/veya bulunduğu ortamla ortaya çıktığını düşünüyorum. Günlük yaşamımızda yalnızlıktan şikâyetçi kişilerle karşılaştığımızda, yaşamını tek başına sürdürenler olduğu gibi kalabalık bir çevresi olan, hatta birden fazla kişi ile birlikte aynı çatı altında yaşamakta olanları da görüyoruz. Bu bize yalnızlığın göreceli ve kişiye göre değişebilen bir duygu olduğunu işaret ediyor. M

KARANTİNA GÜNLERİ VE HAVADAN SUDAN Sevgili Dostlar Uzunca bir aradan sonra yeniden bir şeyler söylemek istedim. Yazar Stefan Zweig’ın  Mecburiyet  adlı eserinde  insandan ve zamandan kaçmak  diye bir sözü vardır. Bu günlerde insanlardan kaçmasak dahi mecburen uzaklaşıyoruz, ama yaşadığımız bu zamandan kaçmak isteği bende son derece güçlendi. Gerek mümkün olduğu kadar ev içinde kalmak ve gerekse bu dar alanda yapılacakların kısıtlı olması insanı yeni arayışlara itmekte ve bu bağlamda ben de önce en iyi becerebildiğim kitap okumayı birincil meşguliyetim olarak uyguluyorum. Ancak bu benim için yeni bir şey değil ve burada bir şeyin altını çizmek isterim. Kitap okumayı hiç bir zaman vakit öldürmek vasıtası olarak görmemiş, ama yaşam denen olgunun çeşitli versiyonlarını tatmanın, onu güzelleştirmenin ve nihayet öğrenmenin en önemli yolu olduğuna inanmışımdır. Okuduklarım arasında daha önce okuduğum Albert Camus’un Veba’sı ve daha önceden filmini gördüğüm ancak kitabını nedense oku